Al-Andalus

Gisteren dus eventjes de verjaardagsbijeenkomst gecrasht van Pierre/Pedro. We zijn er zelf nog niet helemaal uit hoe die nu eigenlijk echt noemt.

Het was te doen in het huis van die zijn ouders, maar Daniela was er zeker van dat dat gewoon zo'n casual feestje onder vrienden was. Hm, toen we daar toekwamen werden we zowat aangegaapt van wie zijn die 2 meisjes. Iedereen was daar precies 8 jaar ouder en ofwel collega ofwel familie ofwel sinds lange tijd bevriend met de jarige. Maar we hebben ons beleefd gedragen en iedereen vriendelijk goeiendag gezegd en de nodige smalltalk verzorgd.Wel nogal awkward als je voor de derde keer moet uitleggen dat je de gastheer kent door snachts de tram te missen en al liftend naar huis te gaan.  Bon, al rap begonnen de jarige en zijn collega's flamenco muziek te spelen en professioneel waren ze wel. Ik kon niet laten om het te filmen, die speelden zo goed dat Daniela en ik daar echt aan de grond genageld stonden. Na het thuisfeestje mochten we meerijden met een oude schoolvriendin want het verjaardagsevent werd verplaatst naar de bar waar al de meeste gasten van het feestje 3 keer per week optreden. Echt een aanrader voor als je naar Montpellier komt, Al-Andalus. Spaanse tapasbar met drie keer in de week live flamenco muziek. Het was er super super super druk dus en na een goeie dosis Andaluciaanse muziek, vermoeid maar voldaan van de toffe week de tram naar huis genomen.