Mais il est où le soleil?

Wel duidelijk in Montpellier! Zalig weer hier voor de moment.

Uitzicht uit mijn kamertje op de zonnige nog wat verdorde tuin van mijn cité

Eerste week in Montpellier zit erop en het was een vermoeiende!

Gisteren nog het examen afgelegd van Clean Tech (wat trouwens echt niet zo goed afliep). Onderweg naar de unief van de chemisten waar het ging plaatsvinden viel mijn fiets ook nog es half uiteen, typisch :-)

En dan gisterennamiddag alweer een practicum Genie des Procédés, het ging over iets dat wij bij mijn weten nog niet gezien hadden of tis in ModSim en ik ben dan maar aan de lokale "Martin" ne schroevendraaier en wat vijzen gaan vragen. Daar zat ik dan buiten bij 15° met een schoon zonnetje mijn fiets te herstellen (ali ja twas meer den "Martin" die hem herstelde) tijdens een practicum. Na de les moest ik naar de winkel en onderweg naar ginder heeft hij het wel weer begeven. Ik denk dat ik vant weekend es goe ga sleutelen aan mijn koersvélo.

Ellen had opgevangen dat er 's avonds een keukenfeestje zou zijn in batiment 1 van mijn cité. Dus moe of niet moe, het einde der examens moet gevierd worden ook in Frankrijk. Daniella, dat is die van Columbia vroeg ook al of er niks te doen was dus eb ik die meteen ook maar uitgenodigd. Net als die arriveerde kreeg ik echter een berichtje van al de rest dat iedreen er buiten gesmeten was door de concierge maar we gingen toch es piepen. Onderweg naar daar zijn we nog 2 belgen tegengekomen, Sara en Laurent die naar hetzelfde geannuleerde feestje onderweg waren.

Probleem 1: hoe geraak ik binnen in een gebouw waar ik geen enkel kamernummer ken (en de deurbel werkt hier met kamer nummers)
Probleem 2: "woaar ies da feestjeuh?"

Uiteindelijk liet er ons gewoon een zich van geen kwaad bewustzijnde student binnen die ook van geen feestje wist en dan zijn we maar alle keukens op elk verdiep gaan aflopen tot we op een bende Fransen zijn gebotst. En het was inderdaad zo dat alle erasmuspeople 10 minuten eerder vertrokken waren, maar we mochten in hun keuken blijven en azo eb ik dan maar de rest opgebeld. Uiteindelijk kwamen er ook nog wat Italianen en Slovaken bij. Toen Lien en Sofie arriveerden was de préparty al wat aant sterven want je moet hier om 23u maken da ge verdwijnt uit de keuken. En die wisten nog ergens anders een feestje. Hopla op den tram gesprongen met de fietsloze medemensen en eenmaal aan die halte aangekomen stond er daar ne seat ibiza'ke te wachten (danku Lien Nympha Sofie en Ellen :-) ) waar we met 7 ingekropen zijn. Ginne zwans. Den bestuurder was de verhuurder van een appartement vol erasmussers waar hij ons ook heeft afgezet. En volk dat daar was en warm miljaar en al die Belgen. Ge kunt ze er zo uithalen, een ervan was in alle plastic zakskes op de grond aant zoeken achter de laatste "stella" en allerlei rare zatte zinnen aant uitkramen. Je kon zo zien dat dien van bij ons kwam. Daar zijn we na een uur ook buitengeborsteld en dan onderweg naar de "Cargo" hebben Daniella en ik dan maar geprobeerd ne fles wijn te ontkurken op volgende wijze: 1. Ge neemt ne sleutel 2. ge geeft u fles wijn aan den Amerikaan die heel tijd zegt dat hij keigoed flessen wijn kan ontkurken met sleutels 3. Ge neemt uwen fles wijn terug omdat je ziet dat hij er niks van bakt en je laat het aan de vrouwen over 4. Men kraakt nen tak af van een boom en "ontkurkt" de fles wijn. et voila encore plus du vin.
Je ziet het er wordt hier veel getsjoold zonder fiets maar met wat wijn in het hoofd gaat dat allemaal vree vlotjes. Ik ben dan ook nog een west-vlaming tegengekomen die euforisch was dat hij na drie weken iemand het woordje "Kèrel" hoorde zeggen.
Uiteindelijk bij den cargo aangekomen mochten we niet binnen en het was al bijna het uur van de laatsten tram terug dus zijn we maar in de nachtwinkel wat te drinken gaan halen en nog wat door het stad getjoold.
Op de tram dan nog wat afgesproken om vandaag allen samen nog wat brol te gaan kopen in de winkels enzo. Ja tis een project van lange duur vooraleer je volledig geïnstalleerd bent op je erasmusbestemming.
Jaja, echt veel mensen leren kennen op enen avond en nummers en facebookadressen uitgewisseld aan 100 km/h.
Alez le soleil m'attent donc je m'en vais.
Biz Luis